Na ons avontuur van het ophalen van de Piper, hebben we deze op Vliegveld Teuge gestald in onze Hangar.

Het avontuur is nu eigenlijk echt begonnen, de restauratie……. Het vliegtuig is compleet, maar ook toe aan een complete restauratie…

Het eerste dilemma, waar te beginnen……

Ik heb besloten om eerst alle Ceconite bekleding te strippen. De vliegtuigen van die tijd waren structureel van staalbuis gemaakt, die bespannen zijn met linnen. Dit linnen werd met een spanlak behandeld, waardoor het strak om de contructie kwam te staan. Aangezien linnen een organisch materiaal is, werd dit mettertijd vervangen door een kunststof. Dit omdat een organisch materiaal enorm vatbaar is voor weersomstandigheden, wat betekend dat het met de jaren simpelweg begint te rotten. Dit “nieuwe” kunststof heet Ceconite, wat dus niet organisch is en dus niet rot.

Echter wordt ook dit materiaal enorm aangetast door UV-straling. Het doek wordt broos en slap, waardoor het niet meer veilig was om in dit vliegtuig te vliegen. Ceconite gaat zo’n 30 jaar mee, en aangezien het bouwjaar 1976 was, is het niet zo gek dat dit nu aan vervanging toe was.

Dus: het enige gereedschap benodigd: een scherp Stanleymes. Van de vleugels en romp hebben we al het Ceconite-doek verwijderd. Een heel simpele klus, maar let op: je maakt het jezelf makkelijker als je het zoveel mogelijk intact houdt. Je kunt dan namelijk bij het nieuwe doek precies zien, waar je bepaalde inspectiegaten of verstevigingen aan moet brengen. Niet weggooien, maar bewaren dus!

Nadat we al dit doek hadden verwijderd, zagen we een kaal geraamte staan. Pas nu konden wij goed zien, waar de constructie zelf reparatie of misschien zelfs vervanging nodig had. We hebben vervolgens alle ramen en het gehele interieur gedemonteerd. Drie verlaten wespennesten en talloze vastgeroeste bouten later, was ook dit gelukt.

Maar, dan hing er nog een motor voor het toestel. Gelukkig had ik al enkele keren ervaring in het monteren en demonteren van een motor van een Piper Super Cub. Ik schatte in dat dit met z’n tweeen zo’n acht uur werk was, en dat klopte achteraf  wel. Derde kerstdag was dan ook het slachtoffer van de motordemontage.

Nu we uiteindelijk echt alles los hadden en gedemonteerd was zagen we het geraamte staan. Los flapje hier, roestplekje daar…

Eerst zijn we maar is even rustig gaan zitten om onze gedachten over het project de vrije loop te laten gaan…    Waar zijn we aan begonnen ging dan ook regelmatig als een dwalend spook wat maar niet wou verdwijnen door mijn hoofd, maar gelukkig “vloog” deze snel weer verder….. Avontuur, daar waren we om begonnen en daar zijn we nu ook midden in beland…

#soon more